dojrzałość

Do wszystkiego w życiu trzeba dojrzeć..... lub też nie. :-)
Zmiany nie przychodzą łatwo. Najlepiej krok po kroku bo drastyczne zwroty akcji bolą i szybko zniechęcają.
Dziecięciem będąc krzywiłam się na wszelakie ziółka. Mięta jeszcze przechodziła. Reszta była gorzka i feeee oraz śmierdziała. Mama była w ziołach zakochana i piła ich wiele, czytała, mniej zbierała ale zioła w domu były mocno obecne. Mój nastoletni bunt (bo takowy miał miejsce a jakże), dyktował mi najbardziej wyrafinowane prychnięcia na zapach jakiegokolwiek zioła zaparzonego przez mamę. Jej propozycje kwitowałam tak jak kwitowałam i generalnie nie lubiłam i kropka.

Człowiek się zmienia, czyta, dojrzewa, poznaje ludzi, podpatruje, zerka, wzbogaca wiedzę i co zrobić... głowę schylić musi nisko i z pokorą i przyznać mamie rację nad racjami - zioła to Bogactwo, to Królestwo, to Apteka Boża.
Nie raz mi pomogły, nie raz wyleczyły np. wtedy gdy tzw. tradycyjna medycyna, nie dawała rady.
Zioła dają ukojenie, relaks, spokojny sen ale i ... podsycają smak potraw, podkreślają to co najwartościowsze, upajają aromatem. Zioła stały się już dawno temu podstawą w mojej kuchni, sadzę je na balkonie, a najbardziej jestem dumna z tych, które udało mi się wysiać z nasionek i które dały radę i rosną w górę i po prostu mi służą.
Zagłębiam się ostatnio w zielarskie lektury, bo powieści mi jakoś nie wchodzą.
Wiedza o ziołach miesza się jeszcze w głowie ale tworzą one wybitną mieszankę aromatów, które koją mnie i przenikają samą swoją obecnością do układów wszelakich i wierzę, że mnie po prostu chronią.
Marzy mi się już udać z koszyczkiem na łąkę, do lasu i dalej uczyć się, rwać, zbierać, suszyć, parzyć lub w innej postaci wykorzystywać ziół bogactwo.