aktywna niedziela - fotoreportaż

Dziś świętowaliśmy po raz drugi... a może nawet i trzeci, JEGO urodzinki. Przyjechali do nas goście: moja mama z mężem. Była zupa marchewkowa z imbirem, sałatka śledziowa made by me oraz tort a la szwarcwaldzki made by moja mama

Pychoootaaaa!!!! 

Po tej biesiadzie i obżarstwie nie było innego wyjścia jak pójść na spacer. Mimo iż dziś u nas chłodnawo... ale przeca jak przysłowia mądrze powiadają 

 W marcu jak w garncu.

Z marcem kłopoty nie lada – to słonko świeci, to deszcz pada.

...postanowiliśmy dalej szukać oznak wiosny...

no i się w zasadzie udało i nawet zdziwieni byliśmy, że "to białe" już kwitnie /to chyba mirabelki/ oraz "te niebieskie" - czyli cebulica. Żonkil też nas zaskoczył, a forsycja... phi... to już norma. :-)

Następnie doczekaliśmy się wolnego stołu i z tatą moim w pingponga parę secików poszło. Nieskromnie powiem, że ograłam męskie grono. :-) Niektórzy już wiedzą, że w sportach tzw. "rakietkowych" niezła jestem. W badmintona potrafię turnieje towarzyskie wygrywać, co nie? :-) /To taka mała autopromocja - ale wolno mi, bo to mój blog :-D/

Następnie doszedłszy do naszej niemieckiej chałupy, uprosiłam JEGO żeby mi wreszcie pokazał jak się ... szyje. Bowiem od mojej mamy parę tygodni temu przywiozłam maszynę do szycia, z zamiarem nauczenia się tego i owego na niej, bo mi parę pomysłów wpadło. Tylko czasu do tej pory deficyt był, a kto wie czy właścicielka nie upomni się niebawem o swoją własność. Wstyd się przyznać ale jestem córką dyplomowanej krawcowej oraz wnuczką krawcowej, która może i nie jest dyplomowana, ale szyła w zasadzie całe swoje życie. A ja??? NUL, ZERO, NIC, NEVER.

Zatem najpierw ON fachowo obejrzał obiekt...

a następnie, po JEGO krótkiej lecz dokładnej instrukcji, przystąpiłam do moich pierwszych ściegów. Kilka prób na materiale...

po czym postanowiłam, że na pierwszy rzut pójdą, niegroźnie i ewentualnie bez żalu z powodu zmarnowania,   moje robocze, ucięte ale nieobrębione spodnie.

Before

After

Hehe, ustalmy od razu, że dzieło sztuki to to nie jest ale robota wykonana i efekt jest, zatem zrozumiałe, że no... duma mnie niedzielna rozpiera.

Wszystkiemu przyglądał się z krzesła, z lekką szyderą na twarzy, nasz najfantastyczniejszy towarzysz Bambo.

 A na koniec chciałam powiedzieć, że wczoraj otrzymaliśmy paczkę z Polski. Rety! Jaka radość! Ptasie mleczko, śliwki w czekoladzie, książki, płytki /hehe to jeszcze zaległe prezenty bożonarodzeniowe - RADOŚĆ/ oraz ostatni numer WERANDY a w nim artykuł, dla którego zamówiłam to pismo u nadawczyni paczki, czyli mojej przyjaciółki. 

"Branżowe" towarzystwo blogowe doskonale wie, o kim mowa, a tych, którzy nie wiedzą zapraszamy TUTAJ

To była pracowita i niedziela. Następna zapowiada się też obficie w atrakcje. Ale o tym to już za tydzień. :-)