...

Chwilowo mnie nie ma.
Słońce nie może przebić się przez grubą warstwę chmur.
Przenikliwe zimno i wilgoć wkradają się pod ciepłą odzież.
Krople deszczu haratają twarz.
Biel dawno ustąpiła odrzucającej chlapie z błota.
Dobrze, że są Jego ramiona, w które można się wtulić i zapomnieć o tym, iż gdzieś tam daleko nie jest dobrze i że ja nie mogę teleportować się kiedy tylko zechcę.

Byłam. Spotkałam. Uścisnęłam i tuliłam ukochane chudziutkie dłonie.
Widziałam uśmiech i nadal go widzę i wierzę, że nie raz jeszcze ujrzę i spotkam, i pokocham i uścisnę. Tymczasem wysyłam do Was małą prośbę. Prośbę o dobre, pozytywne myśli w stronę centrum Polski. Są one tam bardzo potrzebne. Bardzo. Myśli delikatne, słowa modlitwy, energia ... ta najlepsza.

Ten czas, mimo iż pełen nerwów i niepewności... to też czas wielkiej odwagi, pięknego spełnienia, nieopisanego oddania. Jednych dla drugich. Przyjaciół dla przyjaciół. Czas symbiozy, zespolenia i wiary. Czas łez i uśmiechu. Jeszcze nie wiem po co to wszystko. W jakim celu i dlaczego nas doświadcza. Może się dowiem a może nie...

Tymczasem ślijcie na liściach wraz wiatrem... na płatkach śniegu, na nielicznych promieniach słońca... dobre myśli, myśli delikatne, słowa modlitwy, energię... tę NAJLEPSZĄ.
Dziękuję.