czego brak

Na obczyźnie niby wszystko jest. Wszystkiego nawet ponad umiar a wybór większy niż gdziekolwiek indziej. Tutaj każdy przeciętny sklep tzw. spożywczy, zaopatrzony jest w artykuły z takim rozmachem, jak u nas nie są nawet sieci, których nazwy zaczynają się na "A" czy też sieć mająca swą nazwę od dwóch imion męskich - znana wszystkim lepiej lub gorzej. Jak pieczywo to od miliona firm, z najróżniejszymi dodatkami, jak oliwki to cała ściana, jak sery to z regionów wszelakich małych i dużych, młode, stare i .... bardzo stare. Kolorowo. Czy smacznie? to już rzecz gustu ... ale bez przesady - się płaci, się ma.
No ale jednak brakuje. Paru rzeczy a i owszem..
Wspominaliśmy ostatnio z tatą pączki z cukierni przy ul. Leszno w Warszawie. Nie! właśnie, że nie te od Bliklego /Blikle i jego pączki to moim zdaniem przereklamowana sprawa/, tylko właśnie z tej małej, w scenerii prawie przedwojennej, cukierni na Woli, robi się pączki NAJlepsze absolutnie i już. I co ważne! Robi się tam TYLKO pączki. Jak się sprzeda cały wyrób z dnia to cukiernia nakleja kartkę na drzwi "w dniu dzisiejszym pączków brak" i ekipa pączkowa idzie do domu.

A w Tłusty Czwartek do dziś są tam taaaaakie kolejki i jeszcze dalej... bo końca tej kolejki na zdjęciu nie widać. Ale przyznam się, że ja w tej kolejce na Tłusty, nigdy nie stałam. Nie dałam się. Wolę na Wolę na spokojnie, na spontana. Zatrzymać auto na awaryjnych i wyskoczyć po jednego, dwa... no góra trzy.

Mojej mamie brak bardzo sera białego. Takiego zwykłego na wagę. Nie to, że "serek wiejski granulowany" tylko klasyczny, taki co to można go na kanapkę pokroić. Tysz nie ma.
Brak mi też kaszy jęczmiennej czyli pęczaku. Nie ma. Może dlatego, że ta kasza nazywana jest także "mazurską" - no więc skąd kasza mazurska w Hesji? 
By the way... pęczak używany jest w wędkarstwie na zanętę. Mój tata zawsze jak zabierał mnie na ryby to... niestety mało zostawało kaszy na zanętę bo z torebki foliowej wyjadałam głównie ja.
No i jeszcze ptasie mleczko wedlowskie - żadne inne. Z tym akurat można sobie poradzić bo są tu jakieś sklepy z artykułami polskimi i ptasie mleczko da się załatwić.
Pewnie i kaszę jęczmienną też choć to zawsze musi być wyjątkowa, szczególnie po TO COŚ wyprawa.

Ale dziś, jadąc sobie prawie że po centrum Frankfurtu, moje oczy przykuł nagle napis CUKIERNIA. Po polsku! Aaaaa.....! Szybki manewr na rowerze, nieprzepisowe przejechanie na drugą stronę ulicy i już jestem w środku. Jak miło wejść do sklepu i z ulgą powiedzieć swobodnie "Dzień Dobry" bo już widzę po oczach,. po twarzy, a przede wszystkim po szyldzie, że Rodacy, Ro Da Cy!.
- Są pączki?
- Są... ale dziś już się wszystkie sprzedały.
- No to poproszę kawałek sernika na wynos.

Dziś spróbujemy sernika. Zapewne z niemieckiego sera .... ale co tam. W każdym razie mam metę na pączki. Pan obiecał, że to prawdziwe pączki a nie takie gnioty jak tutejsze, gdzie nadzienie szprycuje się strzykawką do środka.  Tak, wiem... w Polsce też już się to praktykuje. Szkoda.

No i takie to mamy potrzeby, my, emigranci, na obczyźnie, z dala od DOMU.