co zrobisz? nic nie zrobisz... po prostu urwałam się z fejsa :-)

Weź i wytłumacz kotu, że to "coś" nowe co wisi za oknem a na nim dyndają co jakiś czas małe głodne ptaszki, to nie jest zawieszone po to, żeby KOCUR tego pilnował i nie pozwalał zjadać ze smakiem, tylko właśnie w zupełnie odwrotnym celu. No weź i przetłumacz czworonogiemu, czarnemu sierściuszkowi, że ptaki są totalnie zestresowane widząc kątem oka jak on zza szyby skrada się i wydaje z siebie przy tym totalnie niekontrolowane i wojowniczo nastawione do otoczenia dźwięki. My się przy tym spektaklu znakomicie bawimy bo i ptaki za oknem i Kocurrooo pobudzony mocniej do życia z zimowego snu, ale w ptakach widać pośpiech i to nas martwi. Bo wiadomo, że konsumować należy w spokoju, degustować bez stresu, że to źle działa na układ trawienny, że wrzody powoduje i inne takie tam schorzenia :-).

No ale co zrobisz? Nic nie zrobisz.... :-)
To takie nasze motto życiowe od kilku dni, a ON przyniósł je z pracowni ceramicznej, w której niegdyś był pracował.

Miło nam bardzo się przed chwilką zrobiło bo Lawendowe Pole odpisało nam na naszego maila z wieloma pytaniami odnośnie domu. A wiadomo, że jak taki mail przyjdzie to i energia nowa i pomysły i zastrzyk nowej wiedzy. W każdym razie DZIĘKUJEMY i chętnie przekonamy się w najbliższej przyszłości "Jak zostać wieśniakiem" :-)

A poza tym parę dni temu zwyczajnie urwałam się z facebooka, jak to określiła moja serdeczna koleżanka Iza Natasza Czapska, na której stronę też Was zapraszam.

Owszem, facebook był kontaktem z licznymi osobami, znajomymi tymi bliższymi i dalszymi. Był źródłem informacji o tym, co aktualnie w ich duszach, w ich sercach i innych obszarach życia. Jednak facebook stał się już dawno dla mnie mega złodziejem czasu, śmietnikiem informacyjnym i takim tworem, który był bo był ale w sumie to gdzieś mnie tam uwierał i dźgał w boczek. Jednym zatem przebłyskiem myśli, drugim kliknięciem i pyk.... nie ma mnie tam. I dobrze mi z tym. Wrócę tam pewnie za czas jakiś, jak trzeba będzie wypromować Naszą Polanę, obwieścić światu, że Polana jest i czeka na miejskie ludziki, aby im przekazać to, co Polana ma najcenniejsze: spokój i ciszę, oderwanie od zgiełku miejskiego i zapomnienie chwilowe o tym, co nadwyręża nasz system nerwowy.    

Wierzę, że bycie na facebooku i zarówno moje z niego zniknięcie nie zmienia żadnej rzeczywistości. A jednak chyba coś był na rzeczy skoro poświęcam temu wydarzeniu już drugi akapit tego postu. :-)

U nas zima i zimno choć nie tak skandalicznie jak w Ojczyźnie. Ja jednak marznę i przechłodzona jestem. Rower zamknięty w garażu mimo iż śniegu nie ma nic a nic. I w tym właśnie problem bo z bielą za oknem byłoby chociaż nieco przytulniej.
Tymczasem trzymajcie się wszyscy ciepło. Niech hydrofory dają radę. Niech w piecach nie gaśnie. Niech koty Was grzeją. Nie skarpety wełniane wyjdą z szuflad i wskoczą na Wasze stópki. Niech nalewki zmieniają na moment Waszą zimową rzeczywistość. 
Zima przyszła i dobrze. No bo co zrobisz?? Nic nie zrobisz :-)