jak byś nie zrobił, to i tak nie będzie tak, jak trzeba

Dziś znów kilka myśli i refleksji o losie sprzątaczki.
Napiszę bowiem o klientce, której od początku nic nie pasuje i wiecznie zwraca nam uwagę, po czym za chwilę, chcąc złagodzić nieco swój czepliwy wizerunek, proponuje nam kawkę, daje czekoladki lub obdarowuje konfiturami własnej roboty.
Nooo taki z niej typ /na szczęście tylko jedna taka w całej ekipie klientów nam się trafiła/, że za każdym razem zmienia ustalenia, procedury, przyczepia się i zwraca uwagę. Robi to spokojnie choć moim zdaniem bez klasy, stara się wyegzekwować coś, choć nie bardzo wiem co... bo "rules" za każdym razem są inne. A to, że za długo /od początku wiadomo, że mamy do dyspozycji 2h na sprzątanie i zakres obowiązków też został nam przedstawiony/, a to że niedokładnie, a to że ktoś inny robił szybciej, a to że coś tam i sroś tam... Pomijam już fakt, że ja sprzątam tam klatkę schodową /pani jest bowiem właścicielką 3-piętrowej kamienicy/ a ON robi zazwyczaj jakieś bzdurki typu np. ubieranie przez 6h choinki lub sprzątanie tarasu pełnego kwiatów i krzewów. Jego praca jest zazwyczaj miła i przyjemna a moja... wiadomo latamy na szmacie. Oczywiście za nic w świecie nie możemy się zamienić... bo... wiadomo, Pani ma inną wizję.
Otóż ta Pani nie pozwala mi sprzątać schodów dużą szczotką z długim kijem tylko małą zmiotką i szufelką. Jak się czuje po takim ćwiczeniu mój zmasakrowany skoliozą kręgosłup, to nie będę Wam opowiadać, ale raczej nie najlepiej.  Na początku powiedziała, że wszystko jedno jak zrobię, grunt aby było zrobione. Opracowany mam zatem swój system sprzątania schodów i wiem co i jak po kolei. W końcu to nie jest wielka filozofia. Ale okazuje się, że jest... bo kolejność jednak Pani nie podpasowała i generalnie wścibia swój nochal każdego czwartkowego poranka do mego wiadra. Do NIEGO też ma wciąż jakieś ale.....
ALE.... piszę to wszystko po to, żeby przybliżyć nieco nasz emigracyjny los i pokazać Wam, że nawet o sprzątaniu schodów można napisać parę zdań i jak się okazuje dla co poniektórych sprzątnięcie ich w dowolny sposób nie jest takie oczywiste. Dla mnie liczyłby się efekt. Czysto? Czysto. Dziękuje. Póki ktoś nie używa do sprzątania jakiś niedozwolonych detergentów, nie nasączą drewna zbyt dużą ilością wody i stosuje się do ogólnie przyjętych zasad sprzątania to jest git. Została ustalona pewna zasada, czas pracy, jej efektywność i efektowność. No, ale okazuje się, że można ... co tydzień .... coś innego, nowa przyczepka, nowa zaczepka, nowy pomysł, uwaga. Wrrr......

A ja co wtedy robię? Przyjmuje z uśmiechem uwagi od Pani, udając że jej pomysły są świetne i z pewnością wniosą wiele ułatwień do mojej pracy, zabieram sprzęt i idę na szczyt kamienicy i robię swoje. Warczę sobie pod nosem jakieś inwektywy pod adresem starego babsztyla i zaraz myślę o tym, że przecież wiem po co tu jestem/jesteśmy i po prostu chodzę sobie wtedy w myślach po metrach kwadratowych NASZEJ POLANY i jest mi dobrze.

Ot i taka historia.

A dla kontrastu opowiem Wam jak to było w pewnym budynku w stolycy, w którym pracowałam i w którym znajduje się /jeszcze/ siedziba najlepszego teatru na świecie.
Otóż zatrudnione tam były dwie Panie Sprzątające. Pracowały na zmianę co drugi dzień. Do ogarnięcia miały parter i piętro budynku. Powiedzmy, że ok 200 m kwadratowych na parterze i drugie tyle na górze. W tym były dwie toalety, galeria oraz sala teatralna. W sumie dla jednej Pani na zmianie 12 godzinnej, rzetelnej pracy tam było góra na 5 godzin. Gdyby się tak np. obie panie podzieliły sprawiedliwie i z głową swoją pracą i pracowały uczciwie to mogłyby mieć spokojnie tylko kilka godzin roboty do wykonania a resztę mogłyby sobie jakoś tam powiedzmy poudawać, że pracują a i tak budynek lśniłby czystością. Ale po co...? Skoro można nie pracować, doprowadzić budynek do totalnego zasyfienia, kasę na koniec miesiąca pobierać i jeszcze serwować pracownikom naszego teatru takie oto historie.

Scenka rodzajowa:
Jest godzina 18:15. Aktorzy właśnie skończyli próbę i przygotowują się do spektaklu, który ma się rozpocząć o godzinie 19:00. Do kanciapy Pani Sprzątaczki i Pana Ochroniarza schodzi aktor i prosi:
- Pani M., czy mogłaby Pani zmyć podłogę na scenie bo już skończyliśmy próbę? /nadmieniam tylko, że Pani M. sama powinna czyhać na moment, w którym próba się skończy i wkroczyć w odpowiednim momencie z mopem na scenę/
Ale nie.... to nie w tej instytucji.
Bowiem Pani M., nieodwracając wzroku od włączonego telewizora, mówi bezczelnym i nieznoszącym sprzeciwu tonem:
- Dobrze, ale po MILIONERACH.
:-)

By the way, gdyby Bareja spędził kilka dni na obserwowaniu pewnych powiązań, sytuacji i zależności między ludźmi w tym budynku, to miałby materiał na jeszcze parę dobrych komedii. Gwoli informacji - to jest instytucja państwowa. U prywaciarza by to nie przeszło.

Dobrej nocy kochani... :-)