3

Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że to tak mocno ewoluuje. Że ta pierwsza iskra, impuls, zamysł, idea... że to wszystko przemieni się w coś tak mocno realnego, jakim jest dziś. Mimo jeszcze dość dużej odległości od celu, to wszystko jest mocno namacalne. To mnie kształtuje, doświadcza, przegania po błotach i deszczach a czasem grzeje w przytulnym, słonecznym zakątku. Jestem taka sama a jednak już inna. Mam wrażenie, że widzę wyraźniej, oddzielam plewy od ziaren i staram się to ogarnąć choć nie zawsze mi się udaje. Oczy widzów, oddechy kibiców, uśmiech przyjaciół i wsparcie rodziny - to daje energię do dalszego czołgania się po tym obranym szlaku.
No i Ci, którzy stanęli dzięki temu na mej/naszej drodze.
Wszystkim Wam dziękuję za obecność, za słowo pisane i mówione, za troskę i za wyczekiwanie razem z nami.
Dziś mijają 3 lata odkąd to zakiełkowało i dziennikiem naszej drogi się stało.