myśli...

Myśli moje krążą niespokojnie. Orbitują gdzieś w środku i wpływają na senne mary nie do końca pozytywnie. Gdy za rogiem czai się wróg i wydaje się, że nie ma już odwrotu, nie ma wyjścia, trzeba stanąć z nim twarzą w twarz, wtedy niespodziewanie nie wiadomo skąd odnajduje mnie powiew łagodny, rozjaśnia się na nieboskłonie, promienie ciepła oblekają lico i znów świat staje się bezpieczniejszą krainą, której mogę stawić czoła.

Kiełkują nowe myśli, od samego początku są spokojniejsze i choć falują na wietrze, to już potrafią kontrolować swój ruch. 

Zwiastuny dobrego pojawiają się dookoła

wyznaczając prawidłowe kierunki działania

jeszcze nie raz będę stawać przed wrotami krain nieznanych, rozważając czy wstępować w nie czy też trzymać się od ich progu z daleka...

poszukam tajemnych znaków na niebie, które pozwolą prawidłowo rozpoznać sytuację.

Sztuką będzie rozróżnienie prawdziwych wskazówek, od czyhających tylko pod ich pozorną postacią, fałszywych tropów

niech nie zwiodą mnie żadne błyskotki po trasie

niech bolesne doświadczenia będą nauką i wiernym przewodnikiem

Wierzę, że tylko z takim bagażem rozpoznam właściwe miejsce

i patrząc na to samo z różnych perspektyw, oddam się bez walki w ramiona mądrości, aby nie skrzywdzić nikogo.