Bronek

Od dziś wiem już, że pewne sprawy nie będą więcej takimi jakimi były. Niuniol ma focha i zerka w jego stronę co chwila, nie mogąc wyjść ze zdziwienia, że on tu jest i że... nadal tu jest. Koszyk wiklinowy, który tyle czasu służył nam do przenoszenia pewnych wiktuałów jest od dziś uboższy o swój rant. Olga Tokarczuk i jej "Księgi Jakubowe" są biedniejsze o okładkę. Mamy zatem z Bronkiem pierwsze ciche dni. Bronek wie, Bronek rozumie... ale co zrobisz jak Bronek nie przepada chyba za zostawaniem samemu w domu choćby na moment.
Bronek znaleziony został przez dobre Anioły gdzieś pod Kielcami, siedział w drynie obok cmentarza. Siedział tam kilka dni i wychudzony mókł w kałuży. Dobre Anioły wzięły Bronka, a wtedy jeszcze Drynka, do domu tymczasowego i jakimś trafem wieść o nim trafiła do nas. Wczoraj w miejscowości Bronina został przekazany do domu docelowego i stałego czyli do nas i tym samym z Drynka przechrzciliśmy go na Bronka. Nie minęły jeszcze 24h a już czuć, że Bronek jest bardzo szczęśliwy z faktu iż ma dom, i nawet jeśli w tym domu jest kot, z którym przecież jest szansa zaprzyjaźnienia się, to ważne, że są ludzie, których w jednej chwili uznał za swoich. Uznał ich za swoich tak bardzo, że poczuł iż Tokarczuk i koszyk też są jego. Koszyk to jeszcze jeszcze ale kto stawia książki na podłodze?
I tak zaczyna się nasza przygoda z tym słodkim Bronkiem, chwilowo wyprowadzanym tylko i wyłącznie na smyczy bowiem tendencje do znikania prawdopodobnie może mieć.
Zakupić zabawek zestaw mu trzeba, kostek do gryzienia i innych gadżetów ale skąd pewność, że mu się zabaweczka z książeczką nie pomylą? Jakieś pomysły w ww. kwestii? :-)