brat

Przez 20 lat swego życia byłam jedynaczką. Marzyłam, śniłam, modliłam się ... o rodzeństwo ale los tak chciał, że byłam sama. Zarzekałam się, że podzielę się swoim minimetrażem, kącikiem /no bo przecież nie pokojem/, kanciapą /jak zwali ów kącik moi przyjaciele/, ale moje prośby nigdy zostały wysłuchane. Gdy po wielu latach małżeństwa drogi moich rodziców się rozeszły, a ja przyzwyczaiłam się do myśli, że rodzeństwa mieć już nie będę, nagle... pojawił się BRAT. Przyrodni, ale co tam!!! BRAT! Z krwi i kości. Malutki, śliczny, /no bez przesady, w pierwszych tygodniach swego życia nie był taki urokliwy :-)/ MÓJ!!! :-)
Nigdy nie mieszkaliśmy razem, więc ja pewnie mentalnie pozostałam jedynaczką /choć Ci co mnie znają mogą potwierdzić, że rozkapryszoną egoistką nie jestem :-)/ ale sama świadomość, że mam brata wystarczała mi i rozpływałam się w tej myśli nie raz.
Dziś mój malutki braciszek ma 180cm wzrostu zatem jest już wyższy od NIEGO a w lipcu skończył lat 15. :-) Przyjechał na miesiąc do nas i staramy się robić wszystko aby pogodzić czas tak, żeby znaleźć możliwie dużo chwil, które możemy spędzić razem.
Zatem, żeby 15-latkowi urozmaicić nieco wakacyjne klimaty zabraliśmy go w niedzielę na rowerową wycieczkę i pyknęliśmy z 15-latkiem .. bagatela 95 km. :-) Jechaliśmy 8 godzin. Tempo średnie. Nie za szybkie ale i nie ślimacze. Młodziak czyli mój BRAT ani razu nie jęknął, no może trochę się spocił, parę razy dostał zadyszki pod górkę /ale kto jej nie dostaje/ bo nierówno rozłożył siły przy podjeździe ale czegoby nie mówić dumna jestem z niego jak cholera. Mnie, która na rowerze pokonuje dziennie konkretne ilości km, bolały 4 litery i kryć się z tym nie będę, a BRAT po tych 95 km powiedział, że jeszcze w gałę by pograł. :-) Czy by pograł... to inna sprawa ale twarz wytrawnego rowerzysty została zachowana.
ON z pewnością był dla BRATA mego podczas tej wyprawy obiektem, któremu BRAT próbował chyba trochę zaimponować. I dobrze, i zrobił to w pięknym stylu a przy okazji zaimponował mnie i Tacie i mojej Mamie i man nadzieję wszystkim, którzy czytają te słowa.


Ruszyliśmy przez pola kukurydzy...

by za chwilę się przekonać, że już po żniwach... a JEGO oczywiście gdzieś nosi :-)

absolutnie umiłowany przeze mnie kwiat. Rozkoszne jest uzależnienie od jego pestek no i co tu gadać... zdrowe też

jakaś polna malwa??? :-)

no to akurat wiem, że nagietki

u nas są kapliczki a u Niemców w sadzie rządzi drewniany pastuszek... też ładnie.



uwielbiam

chłopaki zarządzili 15 minut siesty, która nieco się przedłużyła :-)

Zielone światło dla Pana Konia

no i co? że niby zaraz koniec lata???

ja z moim malutkim braciszkiem :-)